Brón ar an mbás 'sé dubh mo chroíse, Bhuaigh Ciarraí orainn 'is d'fhág mé claoite, Gan cara gan compánach faoi dhíon mo thíse, Ach mé fhéin 's an mbuidéal 'is mé ag caoineadh.
Ag gabháil Sráid Uí Chonaill dom tráthnóna, Do labhair na sluaite liom go brónach, Do labhair An Realt ard is An Gooch glórach, Ag faisnéis dom nách mbuach mo stórach.
Glaoigh mé ar Bhrogan mé a chuir ar mo shuaimneas, Glaoigh me air arís ach scór mar fhreagra níor fuaireas, Thug mé íde béal dó ach m'ochón níorb leoir é, Mar bhí Bleá Cliath claoite ag fearaibh na Ríochta.